پودر ماهی به طور سنتی مهمترین منبع غذای ماهیان دریایی بوده است. در حدود چهار تا شش میلیون تن، عرضه سالانه پودر ماهی در دهه های گذشته کم و بیش ثابت بوده است.
حدود یک سوم از به اصطلاح پیرایش‌ها باقیمانده‌های ماهی فیله شده صید شده وحشی یا پرورشی تولید می‌شود. در حالی که تولید پودر ماهی از ریزه کاری پایدارتر از تولید هدفمند پودر ماهی که به آن شیلات کاهشی نیز گفته می شود.
محصول جانبی عملیات شیلات صنعتی و آبزی پروری است، منجر به مشکلات دیگری ناشی از محتوای بالای مواد معدنی می شود.
محتوای فسفر (P) بالاتر در آردهای ماهی می تواند باعث افزایش انتشار P- شود که می تواند منجر به افزایش اوتروفیکاسیون بدنه های آبی اطراف شود. همچنین، محتوای پروتئین پودر ماهی معمولاً حدود پنج درصد کمتر از پودر ماهی معمولی است.
طبق گزارش Cashion و همکاران، تولید هدفمند پودر ماهی نیز در رقابت مستقیم با مصرف انسان است.درصد از ماهی‌هایی که برای تولید پودر ماهی در نظر گرفته شده‌اند، از نوع مواد غذایی یا درجه غذایی اولیه بوده و بنابراین می‌توانند مستقیماً توسط انسان مصرف شوند.
اگرچه با حدود 80 درصد تولید جهانی، آبزی پروری مهم ترین مصرف کننده پودر ماهی است، در دهه های گذشته، میزان نسبی گنجاندن آن در خوراک آبزیان به طور قابل توجهی کاهش یافته است.
غذای ماهی مانند یک کیک با مواد مختلف است که نه تنها پودر ماهی بلکه به عنوان مثال می باشد. آرد گندم، لوبیا سویا یا روغن آفتابگردان. جنبه مهم فرمولاسیون خوراک محتوای مواد مغذی آن است.
بنابراین، بدون افزایش قابل توجهی تولید پودر ماهی موجود، می توان مقدار قابل توجهی بیشتری از ماهی تولید کرد، البته با پودر ماهی “رقیق”.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.